χρειγιά

η, Ν

(διαλ. τ.)

1. χρειασίδι

2. αγγείο, δοχείο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < χρειά, με ανάπτυξη -j- μετά από τη συνίζηση τού φωνηεντικού συμπλέγματος -ια- (πρβλ. γιατρός: ιατρός)].